Eén derde van ons leven liggen we plat. Weggegooide tijd? Ik denk dat we met een beetje goede wil en concentratie heel nuttig gebruik kunnen maken van ons leven in de nacht.
Twee jaar geleden begon ik met het bijhouden van een droomdagboek. De specifieke aanleiding voor het notuleren van mijn nacht is al weggezakt, zoals wel vaker begin ik aan nieuwe activiteiten als een 'professioneel kind': vanuit het niets kom ik op een idee (zeg maar gerust een bevlieging), waar ik vervolgens bloedserieus mee aan de slag ga. Zo ook met het dromendagboek. Ik herinner me de eerste droom die ik aan het droomdagboek toevertrouwde nog goed: bij de balie van de burgerlijke stand in Parijs, stond een homokoppel met hun nog nét niet geboren zoon. Het kind werd niet gemaakt in een baarmoeder, maar in een halfverrotte bananenschil. De twee vaders wilden graag dat het kind geboren werd aan de voet van het loket, zodat het binnen 10 seconde na de geboorte al ingeschreven kon worden in het bevolkingsregister.
Waarom zou je dromen opschrijven? Ten eerste is het een ontzettend uitdagende creatieve oefening: je wordt geprikkeld om je belevenissen van de nacht zo mooi mogelijk op te schrijven. Daarnaast is het hilarisch om eens in de zoveel tijd de beschrijvingen terug te lezen van de freakshow die zich 's nachts in je hoofd afspeelt. Ik vind het ook altijd een leuke puzzeltocht om te bedenken waar de associaties in mijn dromen vandaan komen. De meesten zijn terug te leiden tot een gebeurtenis kort voor de droom. Tot slot merk ik dat je je dromen veel diepgaander kunt maken wanneer je er in wakende staat ook bewust mee bezig ben doordat je ze opschrijft. Ik heb gemerkt dat sinds ik begon met mijn droomdagboek (dat overigens gewoon een schrift van de Action is), mijn dromen gevarieerder en helder werden en meer emotionele waarde hebben gekregen.
Dat laatste punt is voor mij dé belangrijkste reden om mijn dromen op te schrijven. Het klinkt waarschijnlijk erg 'dromerig', maar ik heb het gevoel dat ik er een flinke portie leven bij heb gekregen, doordat mijn nachtelijke uren nu ook voelen als een volwaardig leven, waarin ik dingen beleef en ervaar. OK, de dingen die ik meemaak zijn absurd, maar mijn reactie is altijd natuurgetrouw, mijn persoonlijkheid is droom-proof. Dat is een mooi gegeven, want hierdoor kan ik gebeurtenissen meemaken waarvan ik in het echte leven zou gruwen. Laatst droomde ik bijvoorbeeld dat ik 24 uur voor mijn eigen euthanasie zat. Berusting, angst, het gevoel hebben me groot te moeten houden, ik doorliep het hele spectrum. Allemaal emoties die je zou verwachten, maar als je ze zelf 'meemaakt', dan is het een stuk echter.
Ik heb het idee dat dromen je in staat stellen situaties mee te maken die niet bij je eigen leven horen. Wel zo fijn als je je wilt kunnen verplaatsen in het leven van anderen. En omdat dromen je vaak in extreme situaties plaatsen, onthullen ze soms bittere waarheden over je persoonlijkheid.
Veel mensen zeggen niet te dromen, of zich de dromen niet te kunnen herinneren als ze wakker zijn. Ik had daar in het begin ook moeite mee, maar het is me gelukt. Hieronder mijn beproefde recept dromen te destilleren:
1. houd je ogen dicht als je wakker wordt
2. probeer je één beeld te herinneren uit je droom
3. doorloop aan de hand van dit beeld achterwaarts je droom, van het einde naar het begin. Gebeurtenissen aan het einde zijn vaak een stuk beter blijven hangen dan de gebeurtenissen aan het begin
4. als je het gevoel hebt aan het begin van je droom gekomen te zijn, doorloop hem dan nogmaals in chronologische volgorde
5. vertel de droom heel snel hardop aan jezelf (als wegzak preventie)
6. schrijf de droom in steekwoorden op
7. schrijf hem vanuit de steekwoorden uitgebreider op
Welterusten
Geen opmerkingen:
Een reactie posten